…Piękna i Bestia.

Razu pewnego w zamku prawdziwym
mieszkał spokojnie Bestyj straszliwy,
kwiatki hodował, roślinki sadził,
grzecznie tam mieszkał, ludziom nie wadził.

Aż raz w Bestyi gościnne progi
Piękna wstąpiła, prostując nogi
długą podróżą bardzo zmęczone,
spojrzała Bestii w ślepia zdziwione.

Ja jestem Piękna, do ciebie spieszę,
swym towarzystwem ciebie ucieszę,
bo przecież bajka wprost sugeruje,
że każda Bestia Pięknej potrzebuje!

I od tej pory w zamku straszliwym
Bestyj już nie był taki szczęśliwy,
bo okazało się całkiem szybko,
że Piękna duszę ma raczej brzydką.

Bestia przynosi kwiatki, słodycze,
a Piękna tylko na niego krzyczy,
Bestia przed Piękną swą głowę kłoni,
a Piękna Bestię do roboty goni.

Bestyj haruje, wraca zmęczony,
a Piękna długie maluje szpony,
Piękna na balu sobie baluje,
a biedna Bestia gary szoruje.

Tak sobie żyli w zamku straszliwym
Piękna okropna, Bestyj wrażliwy
i trochę trudno jest stwierdzić to
kto tu był bestią, a piękny kto.

Lecz jak to w baśni często się działo,
szczęście na końcu się do Bestii śmiało,
zamek spieniężył i zabrał czeki,
z Kopciuszkiem uciekł gdzieś w świat daleki.

😉

DragonLady 2016

…Książę i Żaba.

Wędrował książę po łące,
wędrował sobie przez błonie,
wędrując tak raz radośnie
zobaczył żabę w koronie.

Złotą koronę miała,
kamienie szlachetne w koronie,
siedziała sobie w kałuży,
a inne żabki koło niej.

Zaklęta to jest księżniczka,
trzeba księżniczkę ratować!
To myśląc książę dzielny
rzucił się żabę całować.

Całował książę żabę,
całował do oporu,
lecz żaba na przemianę
wcale nie miała humoru.

Całował książę żabę
prosto w zieloną łapkę,
a żaba zamiast się zmienić,
na muchy miała chrapkę.

Całował książę żabę,
całował aż się zmęczył,
wciąż nic to nie dawało,
przegraną się książę dręczył.

Całował książę żabę,
aż poszedł po rozum do głowy
i zamiast za płazem ganiać
na portal się zgłosił randkowy.

Całować już nie chce żaby
całkiem obraził się na nią,
komputer mu teraz pomaga
z milszą spotykać się panią.

😉

DragonLady 2016